- vėtryčia
- ×vė́tryčia (l. wietrzyca) sf. (1) Sd, Lk, Krž, vėtrýčia (1) 1. žr. vėtrungė 1: Ant kryžiaus vėtrýčia, kur vėjas papučia, čia sukas J. Pastačiau ant stogo vė́tryčią Vkš. 2. prk. apie smarkią moterį: Ana vėtrýčia motriška J. 3. jaujos priestatas: Ta vė́tryčia pridurta rugiams vėtyti Mžk. Klojimuo patęsti buvo vėtryčia Trk.
Dictionary of the Lithuanian Language.